ชายผู้ยากจนถามพระพุทธเจ้าว่า
"เหตุใดข้าพระองค์จึงยากจนยิ่งนัก?"
พระพุทธองค์ตรัสตอบ
"เธอไม่รู้จักการให้และวิธีให้"
ดังนั้นชายผู้ยากจนจึงพูดต่อว่า
"ทั้งๆที่ข้าพระองค์ไม่มีสิ่งใดให้นี่นะ?"
พระพุทธองค์ตรัสว่า
"เธอนั้นมีอยู่ไม่น้อยเลย"
ใบหน้า : ซึ่งสามารถให้รอยยิ้ม,
ความสดใส,สดชื่น,เบิกบาน
ปาก : เธอสามารถชื่นชม,ให้กำลังใจ หรือปลอบประโลม
หัวใจ : มันสามารถเปิดอกกับผู้อื่น,ให้ความจริงใจ,ใสบริสุทธิ์,ให้ความเมตตา
ดวงตา : ที่สามารถมองดูผู้อื่นด้วย สายตาแห่งความหวังดี,
ด้วยความโอบอ้อมอารี
ร่างกาย : ซึ่งสามารถใช้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น
ฉะนั้น แท้จริงแล้วเธอมิได้ยากจนเลย
"ความยากจนในจิตใจ คือ
ความยากจนอันแท้จริง"
